Advances in the pathophysiology of pre-eclampsia and related podocyte injury

پیشکلامپسی یک اختلال پرفشاری خون مخصوص بارداری است که ممکن است به عوارض جدی مادرانه و جنین منجر شود. این یک بیماری چند سیستمیک است که معمولا، اما نه همیشه همراه با پروتئینوری است. علت (ها) آن ناشناخته باقی می ماند و تحویل تنها درمان قطعی باقی می ماند. به طور فزاینده ای به رسمیت شناخته شده است که بسیاری از فرآیندهای پاتوفیزیولوژیکی به این سندرم کمک می کنند و مسیرهای مختلف سیگنالینگ در نقطه اختلال سیستماتیک اندوتلیال، فشار خون بالا و پروتئینوری همگرا می شوند. مدل های مختلف حیوانی پرهاکلامپسی برای جنبه های خاصی از تحقیقات پیشکلامپسی اثبات شده اند و بینش های پاتوفیزیولوژی و امکانات درمان را ارائه می دهند. مداخلات درمانی که به طور خاص این مسیرها را هدف قرار می دهد، ممکن است به مدیریت پیشکلامپسی کمک کند و ممکن است پیامدهای جنینی و مادرانه را بهبود بخشد. علاوه بر این، یافته های اخیر در مورد پاتوفیزیولوژی جفت، اندوتلیال و پودوسیت در پرهاکلامپسی امکان های منحصر به فرد و هیجان انگیز را برای بهبود دقت تشخیص فراهم می کند. شواهد جدید نشان می دهد که آزمایشات برای پودوسیت های ادراری یا مارکرهای آنها ممکن است پیش بینی و تشخیص پیشکلامپسی را تسهیل کند. در این بررسی، تحقیقات اخیر در مورد پاتوفیزیولوژی جفت، اندوتلیال و پودوسیتی را بررسی می کنیم. ما بیشتر درباره مسیرهای سیگنالینگ و ژنتیکی که ممکن است به پاتوفیزیولوژی پیشکلامپسی، استراتژی های غربالگری و استقرار تشخیصی و مداخلات بالقوه هدفمند کمک کنیم، بحث می کنیم.