Human transformation of ecosystems: Comparing protected and unprotected areas with natural baselines

مناطق حفاظت شده به عنوان ذخایر تنوع زیستی خدمت می کنند و طبیعی بودن اکوسیستم های منطقه ای مشخص را حفظ می کنند. روش های متعددی برای برآورد سطح تحول اکوسیستم ها و مقایسه روند درون و بیرون مناطق حفاظت شده مورد استفاده قرار گرفته است. در این مطالعه، شاخص های کلیدی فشارهای انسان شناسی بر روی اکوسیستم ها و تنوع زیستی در یک تجزیه و تحلیل فضایی با مقیاس دقیق برای مقایسه سطح نفوذ انسان در مناطق حفاظت شده و حفاظت شده اعمال می شود. وضعیت واقعی اکوسیستم ها با یک پایه طبیعی که حالت طبیعی یا طبیعی بالقوه است مقایسه می شود. نتایج نشان می دهد که در یک چشم انداز غیر محافظت مرکزی اروپا، انسان سهم قابل توجهی از بهره وری اکوسیستم طبیعی و ذخایر کربن را به خود اختصاص می دهد و به طور قابل توجهی کاهش تنوع زیستی طبیعی و خدمات اکوسیستم را کاهش می دهد. تخصیص انسان از تولید اولیه خالص به بیش از 60٪ رسید، انسان ها سطح اصلی تنوع زیستی را 69٪ کاهش دادند و ذخیره های خالص کربن به شدت با استفاده از انواع مختلف استفاده از زمین کاهش یافت. هر سه شاخص به طور قابل توجهی بین مناطق حفاظت شده و مناطق محافظت نشده تفاوت داشتند و این نشان می دهد که مناطق حفاظت شده سطح بالاتر تنوع زیستی را حفظ می کنند، کربن بیشتری را ذخیره می کنند و به طور کلی کمتر تحت تأثیر استثمار بشر قرار می گیرند. علاوه بر این، ما شواهدی را نشان می دهیم که تخصیص انسان به تولید اولیه خالص منفی مربوط به تنوع زیستی و خدمات اکوسیستم است که نشان دهنده فراوانی گونه ها و ذخایر کربن خالص در سطح ملی است. نتایج ما به شواهد کمی از تاثیرات تحرک های انسان شناسی اکوسیستم های طبیعی بر وضعیت اکوسیستم کمک می کند و از این فرضیه حمایت می کند که مناطق حفاظت شده به طور قابل توجهی کاهش فشارهای انسان شناسی و کمک به حفظ خدمات اکوسیستمی بحرانی و تنوع زیستی می پردازند.