Modelling and attitudes towards the future

خروجی مدل های اکولوژیکی اغلب باید چندین سال یا دهه ها در آینده پیش بینی شود. ادبیات روانشناختی به ما می گوید که ذینفعان به ندرت به چنین آینده ای دور فکر می کنند و زمانی که آنها را انجام می دهند، سبک های شناختی متفاوت از آنچه معمولا برای برنامه ریزی و تصمیم گیری مورد استفاده قرار می گیرند و مدل های اکولوژیکی برای تسهیل آن طراحی شده است. این ممکن است در پذیرش تلاش های مدل سازی به روش های مختلف تاثیر بگذارد. صاحبان مشاغل ممکن است هدف خود را از تلاش برای گفتن چیزی معنی دار در مورد چنین آینده دور، سوال می کنند؛ ممکن است خروجی های مدل را به عنوان برنامه ریزی مربوطه نادیده بگیرد؛ یا ممکن است پاسخ های هیجانی، غالبا ناخودآگاه را با انگیزه های ترس و آرزوهای عمیق تدارک ببینند. مدلولرها همچنین ممکن است برخی از این رفتارها را نشان دهند. در اینجا، ما ادبیات مربوطه را مرور میکنیم و یک پرسشنامه را توصیف میکنیم که یک مدلساز میتواند برای بررسی این مسائل در یک گروه ذینفع استفاده کند. ما همچنین یک آزمایش را گزارش می دهیم که نشان می دهد که رفتار بسیار پاسخ دهندگان به پرسشنامه می تواند به طور قابل توجهی تغییر افکار افق زمانی آینده و نگرانی های آینده و بحث در مورد دلایل ممکن برای مدل سازی پروژه ها.