A reliance on agricultural land values in conservation planning alters the spatial distribution of priorities and overestimates the acquisition costs of protected areas

تمرکز مشترک برای برنامه ریزی های حفاظت از محیط زیست، تعیین موقعیت مکانی برای قرار دادن مناطق بالقوه حفاظت شده است، چیزی که نیاز به برآورد هزینه های ایجاد این مناطق و منافع برای تنوع زیستی انجام می دهد. هنگامی که داده های هزینه در مقیاس های مربوطه در دسترس نیستند، برنامه ریزان حفاظت معمولا بر روی داده های پروکسی متکی هستند که امیدوارند هزینه های حفاظت از آن را تخمین بزنند. در اینجا، ما بررسی کردیم که ارزش زمین های کشاورزی دقیق، یک پروکسی معمولی برای اطلاعات هزینه در برنامه ریزی حفاظت، هزینه های واقعی خرید مناطق حفاظت شده را تخمین می زند و تمرکز بر مطالعات موردی از آپالاچی های مرکزی و جنوبی است. ما برنامه ها را بر مبنای برآوردهای هزینه ای که از منابع مختلف تهیه شده اند مقایسه می کنیم و سطوح مختلف جمع آوری فضایی را در بر می گیریم تا بدانند که چگونه وابستگی به این برآوردها بر برنامه ریزی حفاظت تاثیر خواهد گذاشت. ما دریافتیم که ارزش متوسط ​​زمین های کشاورزی در یک کشور به درستی هزینه های خرید مناطق حفاظت شده در این شهرستان را پیش بینی نمی کند. این فقدان دقت در نتیجه انتخاب ارزش های زمین کشاورزی به عنوان یک پروکسی برای هزینه های خرید، و نه به طور متوسط ​​فضایی بود. وابستگی به ارزش زمین های کشاورزی خطر انحراف بودجه های محدود برای ایجاد مناطق حفاظت شده را دور از قطعه هایی که بیشترین بازده سرمایه گذاری را ارائه می دهند. همچنین یک سازمان حفاظتی منجر به برآورد بودجه لازم برای حفاظت از تعداد معینی از گونه ها خواهد شد. یافته های ما برجسته کردن اهمیت ترکیب داده ها در مورد مناطق حفاظت شده که در واقع هزینه های مطالعات برنامه ریزی حفاظت در آینده را تامین می کنند.