Are existing biodiversity conservation strategies appropriate in a changing climate?

بسیاری از کشورها برنامه های حفاظت از گونه های تهدیدی دارند، اما چنین برنامه هایی به طور کلی بدون توجه به تاثیر بالقوه تغییرات آب و هوایی توسعه یافته اند. در اینجا، ما یک چارچوب تصمیمی اتخاذ می کنیم که به طور خاص برای شناسایی و اولویت بندی اقدامات انطباق با تغییرات اقلیمی مورد استفاده قرار می گیرد و نشان می دهد استفاده از آن برای 30 گونه تهدید شده در انگلستان است. هدف ما ارزیابی این است که آیا توصیه های حفاظتی دولت در شرایط آب و هوایی متغیر مناسب است. گونه ای که در ارتباط با سه زیستگاه مختلف (رطوبت زمین، جنگل های گسترده ای و چمنزارهای آهکی)، از طیف وسیعی از گروه های طبقه بندی (به طور عمده پروانه ها و گیاهان عروقی، اما همچنین زنبورها، بریوفیت ها، سوسک های کاربید و عنکبوت ها) انتخاب شدند. ما اقدامات شناسایی شده برای این گونه های تهدید شده را با چارچوب تصمیم گیری با آنهایی که در برنامه های حفاظت موجود وجود دارد، مقایسه می کنیم، که توسط مشاور قانونی دولت بریتانیا در زمینه حفاظت از طبیعت توسعه یافته است. ما دریافتیم که بسیاری از توصیه های حفاظت موجود در چارچوب تصمیم گیری نیز مشخص شده اند. با این وجود، تفاوت های زیادی در اولویت بندی فضایی اقدامات وجود دارد، به صراحت با توجه به تاثیرات پیش بینی شده تغییر آب و هوا. این شامل توصیه هایی برای اقداماتی است که در مناطقی که گونه ها در حال حاضر رخ نمی دهند، انجام می شود تا آنها بتوانند حرکت مناسب شرایط برای بقای آنها را دنبال کنند. عدم اطمینان در پیش بینی های تغییرات آب و هوایی یک دلیل برای نادیده گرفتن آنها نیست. نتایج ما نشان می دهد که برنامه های حفاظت موجود، که تغییرات بالقوه در شرایط مناسب آب و هوایی برای گونه ها را در نظر نمی گیرند، ممکن است به حداکثر رساندن تنش های گونه ها منجر شود. مقایسه های بین گونه ها نیز نشان می دهد که یک رویکرد متمرکز به زیستگاه بیشتر می تواند برای تطبیق تغییرات اقلیمی برای چندین گونه استفاده شود.