Ex situ seed collections will benefit from considering spatial sampling design and species' reproductive biology

جمع آوری دانه از گیاهان طبیعی طبیعی یک ابزار کلیدی برای حفاظت، بازسازی محیط زیست، کمک به مهاجرت، مطالعه سیستم های جفت گیری گیاهی و پرورش محصولات کشاورزی است. بسیاری از مجموعه ها بر اساس قوانین ساده و گسترده ای برای حداقل اندازه نمونه ها، صرف نظر از تاریخ طبیعی گونه ها، تکیه می کنند و احتمالا برای دریافت نمایندگی کافی ژنتیکی مناسب نیستند. کمبود فعلی اطلاعات در مورد چگونگی تاثیر عوامل مختلفی بر لجستیک و بیولوژیکی بر پیامدهای نمونه برداری دانه تاثیر می گذارد. در اینجا از داده های شبیه سازی شده و تجربی برای اولین بار استفاده می کنیم که به طور کمی ارزیابی میزان اثربخشی مجموعه توسط روش مکانی، شدت نمونه گیری و زیست شناسی تولید مثل را تحت تاثیر قرار می دهد. ما به وضوح و کمی نشان می دهیم که مجموعه هایی با روش های نمونه گیری محدود یا محرمانه یا مجموعه ای از گونه هایی با خودکفایی بالا و یا پراکندگی کم، نمونه های قابل ملاحظه ای بیشتری از موارد معمول توصیه می شود و یا دیگر نمی توانند به تنوع ژنتیکی منتقل شوند. ما همچنین نشان می دهیم که افزایش حاشیه ای از نمونه برداری از گیاهان مادری بیشتری تقریبا همیشه از دانه های اضافی فراتر می رود. در نهایت، ما نشان می دهیم که نمونه گیری تصادفی از دسترسی آسان آسان تر است و ترنسا ؟؟ نمونه گیری به ترتیب 70٪ و 30٪ بود. به طور کلی، ما نتیجه می گیریم که دستورالعمل های جمع آوری شده به ویژه تاکسون ها به تسهیل طراحی نمونه گیری مطلوب کمک می کند.