Restricting new forests to conservation lands severely constrains carbon and biodiversity gains in New Zealand

افزایش جنگل زدایی زمین های غیر تولیدی می تواند راه حل های متقابل برای کاهش گازهای گلخانه ای را از طریق تسهیل کربن و به دست آوردن تنوع زیستی ارائه دهد، که در اینجا به عنوان یکپارچگی زیست محیطی افزایش یافته است. ما در هنگام انتخاب زمین های غیر موروثی در نیوزیلند برای احیای جنگل های طبیعی برای به حداکثر رساندن سود در هر دو یا هر دو، کربن و تنوع زیستی، مورد بررسی قرار گرفتیم. ما همچنین تأثیری بر سود بالقوه و جبران خساره ها برای حذف زمین های غیر حفاظت از برنامه ریزی فضایی برای حفاظت می سنجیم. مهمترین دستاورد های هر هکتار برای هر کدام از کربن و تنوع زیستی، آنهایی بودند که در زمین های غیر حفاظتی اتفاق می افتادند زیرا زمین های حفاظت عمدتا به محیط های کم بهره وری محدود می شوند که در آن پوشش گیاهی بومی پیش بینی شده است. در مقابل، محیط های تولیدی، مانند دشت های آبرفتی، که تقریبا هیچ گیاه بومی وجود ندارد، عمدتا به زمین های غیر حفاظت می پردازند. این اراضی باید در هر استراتژی جنگلداری احیا شود یا در غیر این صورت اکوسیستم های تضعیف شده ترمیم نخواهند شد. ما دریافتیم که تنوع زیستی در مقایسه با کربن، زمانی که تنوع زیستی اولویت بندی می شود، بیشترین کاهش را به همراه خواهد داشت. تعرفه های بین کربن و تنوع زیستی در زمین های غیر حفاظت بالاتر بود اما با افزایش منطقه بازسازی شد. مطالعه ما نشان می دهد که بازسازی طبیعی باعث افزایش قابل ملاحظه ای از کربن و تنوع زیستی در زمین های غیر حفاظت در مقایسه با زمین های حفاظت می شود. این امر نیاز به انگیزه های بهبود یافته برای صاحبان زمین های خصوصی را افزایش می دهد در صورتی که کربن و تنوع زیستی از جنگل های زراعی به حداکثر برسد.