The effects of habitat degradation on metacommunity structure of wood-inhabiting fungi in European beech forests

مدیریت جنگل های فشرده با کاهش تنوع جنگل ها به طور کلی، و از بین بردن درختان قدیمی و چوب های مرده به طور خاص، باعث تخریب زیستگاه ها می شود. به طور معمول، معتقد است که ذخایر جنگلی غیر مداومی به عنوان موثر ترین ابزار برای مقابله با اثرات منفی بر تنوع زیستی است، اما دانش واقعی در مورد بهره وری حفاظت، به ویژه برای ذخایر اخیر محدود است. ساختار جوامع بوم شناختی اغلب با اندازه گیری تناوب، تنوع بتا و شباهت بین جوامع توصیف می شود. ما بررسی کردیم که آیا این اقدامات در میان ذخایر جنگلی با سابقه مدیریت متفاوت متفاوت است یا خیر. برای این منظور، از مجموعه داده های بزرگی از قارچ های ساکن درختان جمع آوری شده از درختان راش های مرده در ذخایر جنگل تحت پوشش راک اروپایی استفاده شده است. ساختار مجموعه های قارچی نشان دهنده تنوع بتا بالا بود، در حالی که تناوب و تشابه آن کم بود. در طی فرآیند تجزیه درختان بتا تنوع میان جوامع اشغال درختان مختلف در طبقات طبیعی، اما نه در سایت های مدیریت شده قبلی، افزایش یافته است. اثرات مدیریت و فرآیند پوسیدگی بر روی تراکم پیچیده بود. ما استدلال می کنیم که تفاوت های تشخیصی به احتمال زیاد نشان دهنده تأثیرات تاریخی است که گونه های تخصصی را از گونه های محلی محلی در سایت های مدیریت شده حذف کرده و جوامع همگن بیشتری را در مکان های مدیریت شده به وجود آورده است. نگران کننده است که ساختار جامعه بیشترین تأثیر را در آخرین مراحل فروپاشی دارد که در آن فرایند فروپاشی چوب مرده را به بستر تبدیل می کند و در نتیجه رابط بین پوسیدگی چوب و اکوسیستم پوسیدگی خاک است. اثرات جوامع ساده شده در مراحل تخریب اواخر تنوع زیستی خاک باید مورد مطالعه قرار گیرد.