Corridor use and streaking behavior by African elephants in relation to physiological state

جمعیت های حیات وحش در مناظر فزاینده تقسیم می شوند و محیط زیست راهور را برای مدیران حفاظت از اهمیت حیاتی می سازد. اختلال انسان به عنوان یک عامل نزدیک به محدود کردن استفاده از راهرو و یا افزایش راندگی از طریق فیل های وحشی شناخته شده است، اما احتمال دارد که عوامل فیزیولوژیکی است که به طور مستقیم این رفتارهای خطرناک را آغاز می کنند. ما به طور همزمان غلظت و حرکت هورمون فیل در دو منبع را بررسی کردیم تا ببینیم که آیا فیل ها در حالت فیزیولوژیکی بالایی از راهرو استفاده می کنند و یا اگر هنوز از راهرو استفاده می کردند، حرکت های یک طرفه نسبتا سریع را نشان می دهند که نشانگر رفتار جریان است. برخلاف پیش بینی ها، جمعیت فیل ها در حالت فیزیولوژیکی بالایی، استفاده از راهرو ها را بین مناطق اصلی کاهش نمی دهد. با این حال، طبق پیشبینی، زمانی که جمعیت در حالت فیزیولوژیکی بالایی بود، گروه های فیلمی دارای کمترین انعطاف پذیری بودند و در هنگام عبور از راهروها به جای 77٪ سریع تر، در مقایسه با تنها 20٪ تفاوت بین راهرو و سرعت منطقه اصلی زمانی که نه در حالت فیزیولوژیک بالا. حرکت سریع در امتداد راهروها توسط فیلها در حالتهای فیزیولوژیک بالا احتمالا واکنش رفتاری انطباقی است تا از قرار گرفتن در معرض بیشتر عوامل استرسور جلوگیری شود. علاوه بر این، به دلیل اینکه فیلها تا حدی تحت تأثیر فشارهای شدید قرار می گیرند، می توانند نسبت به انسان ها تهاجمی تر باشند، درک زمانی و مکانی که فیل ها رفتار رگبار را نشان می دهند، می توانند منجر به کاهش تلفات انفجاری انسان شوند. ما نشان می دهیم که استفاده از راهرو می تواند در مقیاس فضایی نسبتا خوب در حوزه های حیاطی وجود داشته باشد و استفاده مداوم از گودال های بدون در نظر گرفتن وضعیت فیزیولوژیکی نشان می دهد که آنها احتمالا یک جزء مهم، اما غفلت از محیط زیست فضایی حیوانات در حوزه است.