Self-organization of laterally asymmetrical movements as a consequence of space-time optimization

در واقع، جنبش های نامتقارن در میان موجودات مرسوم هستند. ارگانیزم متقارن دو طرفه نمیتواند از طریق یک فضای دو یا سه بعدی مانور دهد مگر آنکه تا یک طرف بدن آن هدایت شود، زیرا نیروهایی که باعث حرکات بدن میشوند در بدن تولید میشوند. یک سوال به شرح زیر است: آیا هیچ هزینه یا مزایای حرکات جانبی نامتقارن وجود دارد؟ ما تست می کنیم که آیا جنبش های متقارن هماهنگ در سطح متفاوت سازماندهی جنبش ها (در فرد و نه در سطح جمعیت) می توانند همکاری کنند. ما نشان می دهیم که با استفاده از یک سیستم فرضی که شبیه یک ربات انسان دار است نشان می دهد که جنبش جانبی نامتقارن در سطح پایین تر سازماندهی جنبش ها می تواند حرکات جانبی نامتقارن را تحریک کند که در سطوح بالاتر متوالی هماهنگ باشد. بدین ترتیب، با مقایسه دو سیستم فرضیه که شامل حرکات جانبی متقارن و نامتقارن است، نشان می دهد که سیستم نامتقارن با بهینه سازی فضا و زمان از سیستم متقارن برتر است و این مزیت فضا-زمان با افزایش پیچیدگی کار افزایش می یابد. با هم، این نتایج نشان می دهد که جنبش های جانبی نامتقارن می تواند به عنوان یک نتیجه از بهینه سازی فضا-زمان خود سازماندهی شود.