Sanctions as honest signals - The evolution of pool punishment by public sanctioning institutions

در بسیاری از گونه ها، همکاری های متقابل بوسیله فرم های پلیس و مجازات همسالان تثبیت شده است: اگر مجرمین مجازات شوند، فشار جدی برای همکاری وجود دارد. اکثر جوامع انسانی مکانیسم های تنبیهی همکارانه و مجازات های اضافی و گاهی اوقات جایگزین آنها شده است، در حالی که مجازات به سازمان های مرکزی نظیر پلیس اعطا می شود. حتی قبل از اینکه آزاد شوند، چنین موسساتی نیاز به سرمایه گذاری دارند که می توانند به عنوان هزینه های سیگنال خدمت کنند. در اینجا ما با یک مدل نظری بازی نشان می دهیم که این تاثیر سیگنال به نوبه خود می تواند برای تکامل نهادهای مجازات حیاتی باشد: در صورت عدم وجود چنین سیگنال ها، مجازات ستاد تنها با مجازات مرتبه دوم پایدار می شود و تنها زمانی می تواند تکامل یابد که افراد بتوانند آزادی برای شرکت در هر گونه تعامل. با چنین سیگنال ها، افراد می توانند رفتار خود را به صورت اپورتونیستی تعدیل کنند، که موجب تحریک مجازات پایدار باقی می ماند حتی در شرایطی که هیچکس نمیتواند کنار بیاید. به این ترتیب، تمایل انسان به واکنش به فرصت های احتمالی برای تهدیدات مجازات معتبر، اغلب برای ایجاد موسسات مجاز پایدار و حفظ سطح بالایی از همکاری کافی است.