Spatial instabilities untie the exclusion-principle constraint on species coexistence

با استفاده از یک مدل ریاضی فضایی صریح برای پوشش گیاهی با محدودیت آب، نشان می دهد که ناپایداری های فضایی حالت های یکنواخت می تواند به همزیستی گونه ها منجر شود در شرایطی که گونه های یکنواخت توزیع به طور رقابتی از یکدیگر جدا می شوند. همزیستی امکان پذیر است، زمانی که تکه های غنی از آب تشکیل شده توسط گونه هایی تشکیل دهنده الگوی ایجاد زیستگاه ها برای گونه های بسیار پراکنده است که یک رقیب بهتر در تنظیمات یکنواخت است.