Perception without self-matching in conditional tag based cooperation

ما یک مدل برای تکامل همکاری در یک جمعیت را در نظر می گیریم که افراد ممکن است یکی از چند نشانگر یا برچسب های قابل انتقال و تشخیص متفاوت داشته باشند. افراد با همکاری با اهدا کردن برخی از مزایا با هزینه ای به خود و یا انجام کارهای نادرست با هر یک از همسایگان خود در یک شبکه مربع با یکدیگر ارتباط برقرار می کنند. تصمیم برای همکاری و یا نقص بر روی درک هر فرد از تگ شریک متقابل آن بستگی دارد. بر خلاف دیگر مدل های مبتنی بر برچسب، افراد برچسب خودشان را به شریک متقابل خود مقایسه نمی کنند. به این معنا نیست که خود سازگاری وجود ندارد. هنگامی که ادراک کامل است، میزان همکاری به میزان قابل توجهی بالاتر از بازی معضلات زندانی فضایی است که هزینه همکاری بالا است. افزایش همکاری با تعداد برچسبهای مختلف رابطه مثبت دارد. جمعیت متنوع تر تعاونی بیشتر است. هنگامی که افراد با ناتوانی در درک برچسب ها شروع می شوند، جمعیت به حالت ای تبدیل می شود که افراد به دست آوردن حداقل ادراک جزئی می شوند. با برخی مکانیسم های تولید مثل، ادراک کامل، تکامل می یابد، اما با دیگران توانایی درک برچسب ها ناقص است. ما متوجه می شویم که ادراک تگ ها زمانی که هزینه همکاری بالاتر است، به سطوح پایین تر منجر می شود.