Predation effects on mean time to extinction under demographic stochasticity

روش های پیش بینی احتمال و زمان انقراض گونه معمولا بر اساس پویایی گونه های تک گونه ای است. ارزیابی ریسک انقراض اغلب دارای اثرات متقابل متقاطع است. ما یک فرآیند تولد و مرگ را مطالعه می کنیم که در آن میزان مرگ و میر شامل اثر شکار است. پیش بینی از طریق یک بیان غیر خطی عمومی برای پاسخ عملکردی شکار به چگالی شکار گنجانده شده است. ما اثرات پارامترهای خوراک دام (مثلا سرعت حمله و زمان دست زدن) را بر میانگین زمان انقراض بررسی می کنیم. میانگین زمان انقراض به ترتیب زمانی که پارامترهای تغذیه را تغییر می دهند، حتی زمانی که اثرات این پارامترها را بر میزان جمعیت تعادل نادیده می گیریم، متفاوت است. نتیجه گیری ها به مفروضات مربوط به شرایط اولیه و فراوانی شکارچی متغیر استوار است. این یافته ها به وضوح نشان می دهد که حسابداری برای ماهیت تعاملات متقاطع احتمالا در هنگام برآورد خطر انقراض بسیار مهم است.