Applied personality assessment in domestic dogs: Limitations and caveats

آزمایش های رفتاری مدرن برای سگ های خانگی معمولا در زمینه های مختلف انجام می شود، از جمله ارزیابی همراه، کمک، سگ های کاری و ورزشی. در حالی که افزایش توجه علمی به توسعه و ارزیابی آزمونهای رفتاری که برای ارزیابی شخصیت استفاده می شود، افزایش می یابد، فقدان ارزیابی قوی در مورد اعتبار و قابلیت اطمینان بسیاری از پروتکل های آزمایش که در حال حاضر در "استفاده از" استفاده می شود، منجر به پرسش های مکرر از استفاده آنها شده است توسط هر دو جامعه علمی و عمومی. این امر به ویژه در بخش رفاه شایع است، که در آن عواقب برای سگ هایی که به عنوان رفتار بی رویه مناسب برای خانه های مجرد شناخته شده اند، بسیار ناچیز است. با وجود حجم زیادی از کار اختصاص داده شده به شخصیت سگ و توسعه آزمون رفتاری، نسبتا کمی از پروتکل های گزارش شده به طور دقیق و قابل اعتماد پیش بینی صفات رفتاری در سگ ها، با توجه به پروتکل های اعتبار سنجی پذیرفته شده و اعتبار سنجی قابل قبول استفاده شده توسط روانشناسان. ناسازگاری در اصطلاح شناختی که برای توصیف رفتار، آزمایش ها و شخصیت های سگ مورد استفاده قرار می گیرد، در ادبیات مربوط به آزمایش شخصیت های کاربردی سگ ها رایج است، و بحث در مورد سودمندی چنین تست ها در محیط کاربردی دشوار است. علاوه بر این، اطلاعات بسیار مرتبط با زمینه های روانشناسی و اخلاق، از قبیل محدودیت های سیستم های به ثمر رساندن تنها رفتار، نیاز به ارزیابی ثبات زمانی و محتوا در حین آزمون شخصیت و تأثیر تحریک، تکانشگری و حالت عاطفی بر رفتار ، ظاهرا توسط برخی از توسعه دهندگان آزمون چشم پوشی شده است، و در نتیجه مجموعه ای از پروتکل های آزمون که از محدودیت های مشابه و قابل پیش بینی طراحی رنج می برند. این بررسی در مورد ملاحظات و محدودیت های برجسته تر مربوط به ارزیابی شخصیت از طریق آزمایش های رفتاری در سگ های خانگی بحث می کند و پیشنهاد می دهد که سازوکارهای ممکن است که این محدودیت ها مورد بررسی و بررسی قرار گیرد. به طور خاص، توصیه می شود که نتایج باتری های آزمایش رفتار مبتنی بر پناهگاه در محدودیت های زمینه ای که در آنها انجام می شود تفسیر شود و توسعه دهندگان آزمون ها روش های دیگر را در نظر می گیرند که شخصیت در محیط پناهگاه می تواند ارزیابی شود.