Using multi-objective optimization to secure fertile soils across municipalities

برای حفاظت از زمین های حاصلخیز کشاورزی و تضمین امنیت غذایی در مناطقی که به شدت تحت تأثیر رشد شهر هستند، استفاده و طراحی ابزارهای مناسب سیاست ضروری است. در سوئیس، و همچنین در بسیاری از کشورهای دیگر در سراسر جهان، یکی از مهمترین ابزار برای کنترل توسعه شهری منطقه است. مقررات منطقه ای معمولا در سطوح حکومتی محلی (به عنوان مثال در سطح شهرداری) اجرا می شود و اثبات شده است که به طور مؤثر برای اثرات خارجی تاثیر می گذارد. برای تعیین اینکه آیا تقسیم بندی در میان شهرداری ها می تواند منجر به حفاظت بهتر از خاک های حاصلخیز کشاورزی شود، ما یک رویکرد نوآورانه مبتنی بر بهینه سازی چند منظوره را ایجاد کردیم. با استفاده از این رویکرد، کمبود بین کاهش کاهش بهره وری کشاورزی و به دست آوردن الگوهای جمع و جور توسعه شهری را تعیین کردیم. ما نشان می دهیم که همکاری میان شهرداری ها در دو مرحله مختلف در روند تصمیم گیری سودمند است. اولا، شهرداری ها باید زمانی که اهداف توسعه زیست محیطی و اجتماعی و اقتصادی خود را تعریف می کنند همکاری می کنند و مقررات خود را در مورد اهداف متفاوت رتبه بندی کنند. ثانیا، شهرداری ها باید تصمیم بگیرند که چه مقدار زمین کشاورزی باید به زمین های شهری تبدیل شود. این نتایج به تصمیم گیرندگان اجازه می دهد تا درک کنند که آیا تقسیم بندی در سطح فوقانی شهری به طور قابل توجهی از دست دادن بهره وری کشاورزی کم می کند و بنابراین باید بیشتر از منطقه بندی در سطح شهری مورد توجه قرار گیرد.