Routine activity, population(s) and crime: Spatial heterogeneity and conflicting Propositions about the neighborhood crime-population link

نظریه فعالیت روزمره یکی از معدود چشم اندازهای کلان جرم شناختی است که حمایت از ایده ناهمگونی فضایی را پشتیبانی می کند و این امر نشان می دهد که افزایش حضور انسان در یک منطقه مشخص، با افزایش و کاهش فعالیت جنایی همراه است. هدف این مقاله ارائه تست همزمان از هر دو پیشنهادات تئوری فعالیت روزمره است. مدلسازی رگرسیون وزنی جغرافیایی برای تحلیل داده ها از شهر تورنتو، در سطح سرشماری استفاده می شود. نتایج نشان می دهد که، بدون شک، بین جنایت و جمعیت در بسیاری از مناطق رابطه مثبت وجود دارد؛ با این حال، حمایت تجربی نیز برای پیشنهاد مخالف پیدا شده است که جمعیت های بزرگتر (گاهی اوقات) با جرم کمتری همراه هستند. این به ویژه برای مناطقی است که به طور عمده برای خرید، مدرسه و کار می پردازند.