Dynamic cities: Location-based accessibility modelling as a function of time

مفهوم دسترسی - پتانسیل فرصت های تعاملی - مولفه های فیزیکی کلیدی ساختار شهری را شامل می شود: مردم، مکان های حمل و نقل و فعالیت های اجتماعی. اغلب این اجزاء به صورت طبیعت پویا هستند و از این رو، زمینه های دسترسی به فضا و زمان بر مبنای انگیزه های افراد و زمان بندی شبکه حمل و نقل و مکان های فعالیت (مثلا خدمات) تغییر می کند. رویکردهای دسترسی مبتنی بر شخص موفق بوده اند تا زمان و فضا را در تحلیل ها و مدل ها به کار گیرند. با این حال، روش های مدل سازی دسترسی مبتنی بر مکان به طور گسترده ای استفاده شده است، از سوی دیگر، اغلب در طبیعت خود ایستا / زمان است. در اینجا، ما یک چارچوب مفهومی از مدل سازی دسترسی پویا مبتنی بر موقعیت مکانی را ارائه می دهیم که ضریب زمانبندی پویا را در هر سه جزء دسترس پذیری می گیرد. علاوه بر این، ما تجربی چارچوب پیشنهاد شده با استفاده از منابع و ابزارهای جدید داده را آزمایش می کنیم. ما اثرات جنبه های زمانی در مدل سازی دسترسی با دو نمونه را نشان می دهیم: با بررسی دسترسی به مواد غذایی و حقوق صحیح فضایی آن. مطالعه موردی ما نشان می دهد که چگونه مدل های دسترسی مبتنی بر مکان مبتنی بر ایستگاه متمرکز بر دسترسی افراد به فرصت های بالقوه بیش از حد است. چارچوب پیشنهادی به طور جهانی فراتر از چارچوب شهری، از سطح محلی به مقیاس جهانی و در مقیاس های زمانی مختلف و سیستم های حمل و نقل چند منظوره قابل اجرا است. همچنین شکاف بین دسترسی دسترسی مبتنی بر مکان و تحقیقات دسترسی مبتنی بر شخص را در بر می گیرد.