The spatial distribution of development in Europe and its underlying sustainability correlations

اکثریت دولت های ملی در حال حاضر خود را به توسعه پایدار اختصاص می دهند، زیرا هدف آن ایجاد یک رابطه بلند مدت و مثبت بین تمدن و منابع حیاتی از منابع سیاره ای است. با انجام این کار، جوامع نیز شاخص ها را به عنوان ابزاری برای ارزیابی جامع از وضعیت فعلی، سنجش پیشرفت و کمک به تعیین اهداف توسعه آینده در نظر می گیرند. با این حال هیچ توافقی در مورد پایه، طراحی و استفاده از آنها وجود ندارد. تعدادی از اقدامات پایداری موجود برای کم کردن توسعه، برای برنامه ریزان، دانشمندان و سیاست گذاران غلبه دارند، در نتیجه، تعاریف ارتباطات، افزونگی و توزیع فضایی مورد نیاز است. اول، این مطالعه، مجموعه ای از 30 شاخص پایداری چند متغیری را در 36 کشور اروپایی کاهش داد. تجزیه و تحلیل فاکتور چند متغیری، پنج ابعاد عمده (یا محورها) را شناسایی کرد که بیش از 80٪ از کل تغییرات 30 اقدام اولیه توسعه را انتقال داد. دوم، تجزیه و تحلیل خودکارآمدی فضایی مرگ و میر کودکان، تراکم گونه های در معرض خطر و نرخ رشد جمعیت، ارتباطات آماری با یک یا چند مورد از پنج عامل توسعه را نشان داد. پنج محور توسعه پایدار عبارتند از: رفاه، برابری و حکومت؛ کیفیت زندگی؛ یکپارچگی اکوسیستم؛ خوشبختی سازگار با محیط زیست؛ و مدیریت زیست محیطی. از این تعداد، عامل 1 (رفاه، برابری و حکمرانی) بیش از یک سوم از واریانس کل را توضیح داد و مثبت در اروپای شمال غربی و در جنوب شرقی اروپا منفی شد. نتایج نشان می دهد که چند شاخص کلیدی می تواند در هنگام ارزیابی وضعیت توسعه کل کشور در ارزیابی پایداری قاره ای و جهانی مورد استفاده قرار گیرد. در نهایت، یافته ها نشان می دهد که کمبود عمومی در بوم شناسی (بیوسفر) در حال حاضر در اندازه گیری های توسعه پایدار است.