Estimating the spatial and temporal impacts of climate change on rainfall reliability: An example in a Mediterranean agricultural region

بارش باران اصلی رشد محصول در مناطق کشاورزی مدیترانه است و توزیع فضایی و زمانی آن، پتانسیل تولید را تعیین می کند. این مطالعه از یک آرشیو فضایی بلند مدت مشاهدات بارندگی برای شبه جزیره ایور (جنوب استرالیا) برای ارزیابی اثرات مکانی و زمانی تغییرات آب و هوایی بر عملکرد گندم استفاده می کند. فرآیند سه مرحله شامل موارد زیر است: (1) تجزیه و تحلیل خوشه ای و مقایسه آماری به صورت فضایی، تشخیص خطرات ناهمگن (مکان هایی که حساسیت فیزیکی به خطرات را نشان می دهند (خان، 2012))؛ (2) با استفاده از بارندگی های تاریخی تاریخی برای برآورد احتمال بارش باران در طیف وسیعی از آستانه های پیش بینی شده و فصل برای هر خطر خطرات؛ (3) استفاده از پیش بینی های تغییرات اقلیمی 2030 و 2070 برای تعیین تاثیرات احتمالی آینده در بارندگی. 9 خط مخاطره به صورت فضایی تمایز داشتند، هر کدام دارای ریسک بارندگی فصلی تاریخی متفاوت بودند. تغییرات در فضا و زمان به این معنی است که اثرات تغییرات آب و هوایی، به صورت فضایی آشکار خواهد شد. کاهش بارش پیش بینی شده در سال 2030 تاثیر منفی بر خطرات خطرناکی با رفاه فصلی کم داشت، عمدتا در زمستان و بهار. پیش بینی های 2070 نشان داد که بعضی از خطرات به احتمال زیاد به میزان بارش گذشته می رسند، بنابراین محدود کردن چشم انداز های فعلی و احتمالا استفاده از زمین های جایگزین با استفاده از زمین های جایگزین فعلی و احتمالا ممکن است. کاهش بارندگی در حوادث خطرناک با رفع بیشتر بارندگی های تاریخی منجر به تاثیرات منفی بر رشد محصول خواهد شد. توانایی برای اندازه گیری تاثیرات فضایی و زمانی بالقوه تغییرات آب و هوایی بر روند فصلی، مسیرهای انعطاف پذیری و تغییرات اقلیمی مدیران زمین را اطلاع می دهد.