کد مقاله کد نشریه سال انتشار مقاله انگلیسی نسخه تمام متن
6546024 1421805 2018 8 صفحه PDF دانلود رایگان
عنوان انگلیسی مقاله ISI
Community-based land sparing: Territorial land-use zoning and forest management in the Sierra Norte of Oaxaca, Mexico
ترجمه فارسی عنوان
زمین های مبتنی بر جامعه: صرفه جویی در قلمرو کاربری زمین و مدیریت جنگل در سیرا نورته اواسکا، مکزیک
کلمات کلیدی
تقسیم زمین و کم کردن زمین، جنگل مدیریت منطقه بندی استفاده از زمین، اواخره مکزیک،
ترجمه چکیده
شیوه های بهره برداری از زمین های زراعی به عنوان یک استراتژی برای بهینه سازی تولید کالا، چه غذا یا چوب، و حفاظت از تنوع زیستی، پیشنهاد شده است. رویکردهای صرفه جویی در زمین به دلیل عدم واقعی بودن در کشورهای در حال توسعه مورد انتقاد قرار گرفته است؛ زیرا به اشتراک گذاری زمین پایدار به خوبی مستند شده است، بازدهی کالاهای بالا و تنوع زیستی می توانند همسو باشند، و الگوی استفاده از زمین به ویژه نمایشگاه های چشم انداز به شدت وابسته به تاریخ توسعه است. همچنین، نوع برنامه ریزی در مقیاس وسیع، مورد نیاز در کشورهای در حال توسعه بسیار نادر است و در کشورهای توسعه نیافته نادر است. با این حال، در شرایطی که در مقیاس وسیعی می توان صرفه جویی در زمین را با مشارکت دموکراتیک تحت حمایت سیاست های دولتی انجام داد، احتمالا این امر می تواند منافع تولید کالا، حفظ تنوع زیستی و رفاه اجتماعی باشد. ما یک مطالعه موردی منطقه ای از سیرا نورته اواسکا را ارائه می دهیم. نتیجه گیری از مراحل تاریخی منطقه بندی منفعل و فعال زمینکاو، ما دریافتیم که 23 جوامع با مساحت 94،093.99 هکتار و برنامه های مدیریت جنگل برای ده تا بیست سال، 36٪ از کل خاک را برای حفاظت، 37٪ برای تولید چوب، 5٪ برای بازسازی، و 22٪ برای کشاورزی و سایر استفاده، با 78٪ (156،550.63 هکتار) از کل مساحت، جنگلی. به طور متوسط ​​39٪ از مناطق تولید چوب در آخرین دوره ده ساله (2003-2013) وارد شده و 61٪ از منطقه تولید جنگل در ذخایر تحت حفاظت متوسطه قرار گرفته است. در طی یک دوره 20 ساله، این چشم انداز بسیار جنگل، حدود 3 میلیون تن چوب را تولید می کند. این نشان می دهد که زمین های مبتنی بر جامعه ممکن است یک گزینه مناسب برای تولید کالاها و حفاظت از جنگل باشد.
موضوعات مرتبط
علوم زیستی و بیوفناوری علوم کشاورزی و بیولوژیک جنگلداری
چکیده انگلیسی
Land sparing land-use practices have been proposed as a strategy for optimizing commodity production, whether food or timber, and biodiversity conservation. Land sparing approaches have been criticized for being unrealistic in developing countries, as sustainable land sharing is well documented, high commodity yields and biodiversity can co-exist, and the land-use pattern a particular landscape exhibits is heavily dependent on development history. As well, the kind of large-scale land use planning required is highly unlikely in developing countries and rare in developed ones. However, in situations where large-scale land sparing could be carried out with democratic participation supported by government policy, it is entirely likely that there could be benefits for commodity production, biodiversity conservation, and community well-being. We present a regional case study of the Sierra Norte of Oaxaca. Resulting from historical phases of both passive and active land-use zoning, we found that 23 communities, with a total area of 201,093.94 hectares, and with forest management plans for ten to twenty years, have zoned 36% of the total territory for conservation, 37% for timber production, 5% for restoration, and 22% for agriculture and other uses, with 78% (156,550.63 ha) of the total area, forested. An average of 39% of the timber production areas was logged in the most recent ten-year period (2003-2013), leaving 61% of the forest production area in reserve, under medium-term conservation. Over a 20-year period, this highly forested landscape has produced nearly 3 million metric tons of timber. This suggests that community-based land sparing may be a viable option for commodity production and forest conservation.
ناشر
Database: Elsevier - ScienceDirect (ساینس دایرکت)
Journal: Land Use Policy - Volume 78, November 2018, Pages 219-226
نویسندگان
, ,