Does informal tenure result in land inequality? A critique of tenure formalisation reforms in Cambodia

اصلاحات حاکم یک منطقه متضاد از بحث های سیاست زراعتی است. سیاست هایی که توسط موسسات مالی بین المللی ترویج می شود، نمایندگی غیررسمی مبتنی بر محلی را به عنوان مانعی برای تخصیص بازار کارآمد زمین مورد توجه قرار می دهد. در پاسخ به این سؤال، طرح های سرزمین سرزمین ها، چارچوب های اجرایی استانداردهای جهانی را که از عملکرد بازار زمین های روستایی حمایت می کنند، به وجود می آورد دیدگاه مخالف می گوید که اداره غیر رسمی بر اساس محلی، مالکیت زمین های آسیب پذیر را تضمین می کند و باید تقویت شود، نه جایگزین شود. این مقاله با توجه به شواهدی از بازار زمین های خرده فروشی در کامبوج، این مقاله دیدگاه های جدیدی را برای این بحث ها به ارمغان می آورد. این ادعا غیر رسمی را با توزیع زمین همراه می کند که هم از نظر چشم انداز ناپایدار و هم ناکارآمد است. استدلال می شود که این توزیع ناشی از نقص بازار زمین نیست، بلکه عوامل دیگری که باعث می شود مزارع کوچکتر از لحاظ اقتصادی پایدار باشند، با وجود تولید مثبت بیشتری نسبت به مزارع بزرگتر. این مطالعه به بررسی پیامدهای این یافته ها برای نمایندگی های ارتدکس از بازار نجاری و بازارهای سرزمین، رویکرد برنامه ریزی صحیح زمین و بحث در مورد بهره وری توزیع زمین به طور کلی است.