Urbanization, informality and housing inequality in indigenous villages: A case study of Guangzhou

نابرابری مسکن در کشورهایی که موسسه رسمی در بازار مسکن به خوبی مدیریت شده است، مورد بحث قرار گرفته است. اما تحقیقات کمی از این موضوع در جامعه ای که در آن نهاد غیر رسمی و رسمی کار می کند، مورد بررسی قرار گرفته است. روستاهای روستایی که در آن چهره شهرنشینی در چین دارند، یک محیط سازمانی منحصر به فرد را ارائه می دهند که در آن نه تنها انتقال غیر رسمی از بازار، بلکه اصل اصلی سوسیالیستی برابری هم ترکیب شده است. این مقاله بر اساس نظرسنجی خانگی 32 روستای گوانگژو، این مقاله، نابرابری مسکن را در میان روستاییان بومی بین روستاها و در داخل روستاها بررسی می کند. داده های تجربی نشان می دهد که اصل برابری سوسیالیستی هنوز بر تخصیص زمین های مسکونی برای روستاییان بومی تسلط دارد، اما خانه هایشان به وضوح متفاوت و تحت تأثیر هر دو وضعیت اجتماعی-اقتصادی فردی و وضعیت روستا قرار دارند. این نتیجه گیری می کند که دولت قادر به پاسخ دادن به تفاوت های رو به رشد روستاها ناشی از شهرنشینی سریع نیست و به طبقه بندی افزایشی در روستاها ناشی از نابرابری اقتصادی و سیاسی و چرخه زندگی خانوادگی است. این یافته ها به یک دانش کامل در مورد درک نابرابری های مسکونی کمک می کند و با مبانی نهادی از انتقال غیررسمی بازار به یک محیط سیاسی اقتدارگرا.