Towards productive landscapes: Trade-offs in tree-cover and income across a matrix of smallholder agricultural land-use systems

یکی از علل اصلی از دست رفتن جنگل های استوایی، تبدیل به کشاورزی است که به طور مداوم به عنوان پوشش سرزمین غربی در مناطق استوایی رو به رشد است. از دست دادن جنگل ها تا حدود زیادی بر تنوع زیستی و خدمات اکوسیستم تأثیر می گذارد. این مقاله، بازده اقتصادی از افزایش پوشش درخت در مناظر کشاورزی در دو منطقه گرمسیری، غرب جاوه، اندونزی و شرق بنگلادش را ارزیابی می کند. سیستم های جنگلی کشاورزی با سیستم های کشاورزی فصلی مبتنی بر محصول مقایسه می شوند. داده ها از طریق ارزیابی سریع روستایی، مشاهدات میدانی، گروه های تمرکز و مصاحبه نیمه ساختار یافته خانوارهای مزرعه جمع آوری شد. ورود گیاهان جنگلی کشاورزی در کشاورزی فصلی، عملکرد کلی اقتصادی سیستم (ارزش فعلی خالص) سیستم را بهبود بخشید، حتی زمانی که تولید محصولات دامی را کاهش داد. با این حال، کشاورزی فصلی دارای درآمد بیشتر در هر واحد مساحت زمین مورد استفاده برای کشت محصولات کشاورزی نسبت به مرحله درختی و توسعه در مزارع کشاورزی می باشد. بدین ترتیب، بین کوتاهمدت از دست دادن درآمد کشاورزی و سود اقتصادی بلندمدت از کاشت درختان در مزرعه، جبران می شود. برای کشاورزان فقیر فقیر برای تحقق این تغییر، حمایت از نهاد برای بهبود دانش و مهارت های خود با استفاده از این شکل نا آشنا از مدیریت زمین، سرمایه کافی برای سرمایه گذاری اولیه و افزایش امنیت در زمینۀ مالکیت زمین مورد نیاز است.