Agro-pastoralism under climate change: Institutions and local climate adaptations in northern China

معیشت مردم وابسته به منابع به تغییرات اقلیمی آسیب پذیر است. این مطالعه بر این نکته تمرکز دارد که چگونه سازگاری آب و هوای محلی، که از طریق تعاملات درازمدت با محیط زیست محلی حفظ شده است، در برابر چالش های ناشی از تغییرات اقلیمی و مداخلات سیاست تغییر کرده است. مطالعات موردی در دو منطقه کشت و زرع در شمال چین، منطقه ای است که با خشکسالی مکرر مواجه است و طی دهه های اخیر تغییرات اساسی سازمانی را تجربه کرده است. بر اساس اکتشاف چهار استراتژی انطباق، نتایج حاصل از این حوزه نشان می دهد که هر دو کشور دارای تسریع تنوع معیشتی، افزایش ذخایر و مبادلات بازار و کاهش چشمگیر در توزیع قبلا مشترک بوده اند. یافته های این تحقیق نشان می دهد که این سازگاری ها نتیجه مستقیم از مقابله با خطرات ناشی از آب و هوا نیست، بلکه نشان دهنده استراتژی های معیشتی است که در نتیجه اثرات ترکیبی تغییرات سازمانی، اجتماعی، اقتصادی و اقلیمی حاصل می شود. ترتیبات نهادی فعلی تاثیرات منفی بر سازگاری آب و هوای محلی دارد. این به ویژه برای کسانی که گزینه های معیشتی محدود دارند درست است و بنابراین ممکن است چنین توافقی افزایش نابرابری را با توجه به ظرفیت های سازگاری خانوار در بلند مدت افزایش دهد. بنابراین، این مطالعه سیاست های انعطاف پذیر را پیشنهاد می کند که تسهیلات محلی را ترجیح می دهند، نه سیاست فعلی یکپارچه.