Estimating the mediating effect of privately-supplied green space on the relationship between urban public green space and property value: Evidence from Shanghai, China

بخش عمده ای از مسکن در شهرهای چین که از زمان باز شدن بازارهای مسکن در دهه 1990 ساخته شده است، در باشگاه های مسکونی سازماندهی شده است، در حالی که کالاها و خدمات شهری محله ای توسط توسعه دهندگان خصوصی بوجود می آیند که توسط هزینه های ساکنان تأمین می شود و توسط شرکت های مدیریت اموال اداره می شود. انجمن های مقیم این به این معنی است که در حال حاضر سه نوع مهم از فضای سبز در شهرهای چینی وجود دارد: فضای سبز عمومی (پارک های باز)، فضای سبز خصوصی (باغ ها، منحصر به فرد به خانه های خصوصی) و فضای سبز باشگاه ساکنان). ما از یک سوال ساده اما عمیق سوال می کنیم: چگونه این مورفولوژی و اقتصاد سه گانه فضای سبز بر قیمت های مسکن تاثیر می گذارد و به طور ضمنی، ترجیحات موقعیت مکانی در شهر؟ به طور خاص، ما فرضیه را بررسی می کنیم که فضاهای سبز خصوصی که با باشگاه ها به اشتراک گذاشته می شوند جایگزین فضاهای سبز عمومی در قلمرو عمومی می شوند. ما شواهدی را در حمایت از این فرضیه پیدا کردیم، برای مثال، نشان می دهد که بر خلاف سایر انواع فضای سبز، پارک های عمومی منطقه هیچ هزینه قابل اندازه گیری برای خریداران خانه شانگهای با استفاده از مدل ارزیابی هودینی ندارند. اگر برنامه ریزان شهری در چین می دانستند که شهرهایشان تبدیل به "شهرهای باشگاه ها" شده اند، آنها فضای باز را به صورت متفاوت طراحی می کنند و کمی منابع مالی را می توان به سایر کالاها و خدمات عمومی با تقاضای قابل اندازه گیری هدایت کرد.