Framing ecosystem services: Affecting behaviour of actors in collaborative landscape planning?

مفهوم خدمات اکوسیستم ارتباط انسان و طبیعت را از یک محدوده حفاظتی به یک رویکرد مبتنی بر مفاهیم تغییر می دهد. طرفداران این مفهوم فرض می کنند که می تواند نگرش و رفتار بازیگران انسانی را نسبت به طبیعت تغییر دهد. مفهوم خدمات اکوسیستم تا به حال در ادبیات علمی در مورد برنامه ریزی چشم انداز مشترک هم توجه کمتری شده است. درنتیجه پتانسیل اطلاعات مربوط به خدمات اکوسیستم برای تأثیرگذاری بر فرایندهای برنامه ریزی چشم انداز ناشناخته است. در این مقاله ما به تاثیر داستان های مختلف در مورد خدمات اکوسیستم بر رفتار بازیگران اشاره می کنیم. در این داستان ها، ما سه فریم بر روی خدمات اکوسیستم را تشخیص می دهیم: یک فریم فرهنگی اجتماعی (با تأکید بر خدمات اجتماعی فرهنگی)، یک قاب اقتصادی (با تأکید بر خدمات تولید) و چهارچوب پایداری (برجسته کردن خدمات تنظیم). ما یک چارچوب مفهومی را پیشنهاد می کنیم که در آن ما مفهوم طراحی نگرش، فرستنده و گیرنده و عوامل زمینه ای را به هم مرتبط می کنیم. چارچوب با یک آزمایش برنامه ریزی فضایی با دانشجویان دانشگاهی و با مورد برنامه ریزی چشم انداز مشترک همکاری می شود. آزمایش دانشجویی نشان می دهد که چگونه عوامل نگرشی ممکن است در فریم های تاثیر گذار بر رفتار بازیگر دخالت کنند. تجزیه و تحلیل موردی نشان می دهد که چگونه محققانی که برنامه ریزی چشم انداز مشترک را تسهیل می کنند از فریم های مختلفی استفاده می کنند زیرا آنها تلاش کردند تا شبکه بازیگری را برای ایجاد روابط همکاری در مراحل مختلف برنامه ریزی فرایند ایجاد کنند. اهمیت مقاله ما این است که ما یک رویکرد برای بررسی اینکه چگونه اطلاعات در مورد مزایای خدمات اکوسیستم توسط چندین بازیگر در فرایندهای برنامه ریزی چشم انداز مشترک بررسی شده است ارائه می دهیم. اکتشاف ما به این معنا است که برنامه ریزانی که پروسه برنامه ریزی همکاری را تسهیل می کنند باید آگاه باشند که هدف از استفاده از قاب های خدمات اکوسیستم، باعث جذب بازیگران با زمینه های متفاوت می شود.