Exploring environmental behaviour as the major determinant of ecological citizenship

شهروندی اکولوژیکی، به عنوان یک بعد در حال ظهور از شهرنشینی پایدار، یک مفهوم تحت تحقیق در برنامه های برنامه ریزی محیط زیست و سیاست های سیاسی است. می توان پیش بینی کرد که بدون ساکنان ایجاد زندگی سازگار با محیط زیست به عنوان یک شیوه زندگی، نتیجه مذاکرات پایدار شهری، ناکافی و ناقص خواهد بود. با توجه به این فرضیه، این مطالعه، مفهوم شهر اکولوژیکی و عناصر آن را بازبینی می کند. در این زمینه، شهروندی اکولوژیکی به عنوان ابعاد پنجم به دنبال ابعاد شناخته شده شهرنشینی پایدار به طور عمده با ویژگی های فیزیکی مدیریت زیست محیطی شناخته می شود. علاوه بر این، رفتار محیطی از طریق بررسی ادبیات مورد بررسی قرار می گیرد. این مقاله براساس اطلاعات مشتق شده، یک مدل تحقیقاتی را ارائه می دهد که بر این باور است که مقادیر کلی عمومی بر روی نگرش های محیطی تأثیر می گذارد، یعنی نگرش های اکوسیستومی و انسجام جنسی. این نگرش های زیست محیطی بر آگاهی محیط زیست تاثیر می گذارد، و در نتیجه آگاهی از مشکل، فرد متعهد به انجام یک سطح مشخص از رفتار زیست محیطی است.