Age-related differences in striatal, medial temporal, and frontal involvement during value-based decision processing

مناسب بودن عدالت ارزش و استفاده از راهبردهای تصمیم گیری برای انتخاب گزینه های سرمایه گذاری مطلوب در زندگی واقعی ضروری است. پیری انسانی نوترکیبی، انتخابی عصبی و پردازش کنترل در مناطق مغزی را که در پردازش تصمیم گیری مبتنی بر ارزش در نظر گرفته شده اند، شامل مناطق استریاتال، فضای متوسط ​​و ناحیه پیشانی را تغییر می دهد. با این حال، سازوکارهای عصبی خاصی که این مغز عملکردی مرتبط با سن را تغییر می دهد، پردازش ارزش در افراد مسن را ثابت نمی کند. در اینجا، افراد جوان و سالخورده آزمایش آزمایشی رزونانس مغناطیسی را انجام دادند که در آن احتمال برداشتن مقادیر مختلف نقاط، ارزش مورد انتظار سهام بود. افزایش احتمال بروز واکنش های مدرج شده استریاتالیستی در بزرگسالان جوان، اما به جای آن در افراد مسن تر، زمینه های مدافع محیطی و پیش زمینه فیزیکی و مدون می باشد. بزرگسالان سالخورده علاوه بر پاسخهای بالاتری نسبت به سایر موارد ناسازگاری در مقادیر پیش خوراکی پیشانی-مدیو-لگن بیشتر می کنند. چنین دخالت غیرقانونی، باعث افزایش سن در تصمیم گیری های مربوط به ریسک می شود. علاوه بر این، اتصال تابع حالت استراحت پایین در بین مناطق پیشانی پیشانی و استریاتال نیز پیش بینی خطر ابتلا به انتخاب وظیفه قرعه کشی بود که توسط ارتباطات عملکردی بالا بین مناطق زمانی قبل و بعد از مداخله در طول وظیفه منجر شد، با این رابطه میانجیگری در بزرگتر از جوانتر قوی تر بزرگسالان به طور کلی، شواهدی از تغییر مکانیسم عصبی سیستمیک در پردازش احتمال در ارزش های تلفیقی قرعه کشی را با سن گزارش می کنیم که باعث افزایش خطر ابتلا به بیماری های نامطلوب در افراد مسن می شود. علاوه بر این، تفاوت های فردی در اثرات وابسته به سن در ارتباطات پیشین استریاالت اولیه ممکن است یک عامل مرکزی از چنین اختلاف سن بعد در پردازش عصبی تصمیم گیری مبتنی بر ارزش و رفتارهای ناشی از آن باشد.