Reconsidering interiorization: Self moving across language spacetimes

جامعه شناسی یک مسئله فراگیر در روانشناسی را با دوگانگی دکارتی مطرح می کند که منطق درون ذهنی را جدا از فعالیت مادی قرار می دهد. با توجه به بحثهای انتقادی جاری در مورد روانشناسی درونی، ما با تفکیک زبان به عنوان فعالیت اجتماعی فرهنگی و گفتمانی که توسط افراد گوناگون انجام می شود، مفهوم حیاتی فضا را بررسی می کنیم. ما در مورد فضا به لحاظ زبان فضایی، فکری، نمادین، شکل گیرنده واضحی از گفتار و گوش دادن به یکدیگر متمرکز هستیم. این فراتر از یک در داخل خارج از محیط خارج می شود استعاره مخزن و اجازه می دهد تا برای اصلاح تشکیل داخلی. تعطیلات داخلی به عنوان یک سری پیوسته از جنبش های مختلف، هر چند متقابلی مربوط به خود و دیگران و خود و خود است که به تشکیلات خاص در فعالیت های زبان کمک می کند: بازگشت، انتقال و جدا شدن، مفهوم می شود. در کنار گذر کوتاهی از یک مصاحبه مبتنی بر ویدئو، ما بازخوانی موقعیت های گفتمانی در میان صورت خود را از دو مخاطب، ایجاد تعاملی از فضای زمان هتروتروپی و جدا شدن فعالیت روانشناختی یک سخنران از بتن در اینجا و از طریق در حال حاضر و در حال حاضر دیگر با حرکت و اقدام به این حوزه جدید. داخلی به نظر می رسد به عنوان یک حرکت در مرز گذشته، حال، و آینده ممکن است.