Measuring digital literacies: Junior high-school students' perceived competencies versus actual performance

اعتقاد عمومی این است که جوانان، "بومیان دیجیتال" که تمام زندگی خود را در محیط های دیجیتالی غنی از رسانه ها زندگی می کنند و از طریق شبکه های اجتماعی به طور گسترده متصل می شوند، به طور طبیعی صلاحیت های دیجیتالی را توسعه می دهند. این مطالعه به بررسی مقادیر دیجیتالی در بین 280 دانشجوی دبیرستان با هدف مقایسه مهارتهای سواد دیجیتالی درک شده توسط شرکت کنندگان و عملکرد واقعی آنها در وظایف دیجیتال مربوطه پرداخته است. یافته های پژوهش نشان داد که تنها تعداد کمی از مهارت های درک شده شرکت کنندگان در ارتباط با عملکرد واقعی آنها بود. به طور کلی، شرکت کنندگان اعتماد به نفس در ادبیات دیجیتالی خود را بالا بردند و به طور قابل توجهی بیش از حد توانایی های واقعی خود را ارزیابی کردند. این شکاف بیشتر در مهارت های اجتماعی-عاطفی مشهود بود که به طور متوسط ​​دانش آموزان به عنوان قوی ترین مهارت ها آنها را درک می کردند در حالی که سطح واقعی عملکرد آنها بسیار پایین بود. همبستگی مثبت قوی بین ارزیابی خود شرکت کنندگان از مهارت های مختلف دیجیتال، نشان دهنده ادراک آنها به عنوان یک عامل واحد بود، در حالی که تست های عملکرد واقعی، ارتباط بین ادراک های مختلف را به میزان متوسط ​​و متوسط ​​نشان داد. برای تصمیم گیران آموزشی، این یافته ها اهمیت طراحی برنامه های آموزشی را برای توسعه سواد دیجیتالی دانش آموزان با تاکید ویژه بر توانایی های اجتماعی-عاطفی برجسته نشان می دهد. چنین آموزش هایی ممکن است صلاحیت های مهم و ضروری را افزایش دهد، احساسات خودساخته ناعادلانه را کاهش دهد و بنابراین، عملکرد دیجیتالی کارآمد در جامعه معاصر را توسعه دهد.