On the value of exposure and secrecy of defense system: First-mover advantage vs. robustness

به طور معمول در ادبیات پذیرفته شده است که هنگامی که با یک تروریست استراتژیک مواجه می شود، دولت با دستکاری هدف هدف تروریستی با افشای سطح دفاع خود و به همین ترتیب در ابتدا، بهتر می شود. با این حال، تأثیر اطلاعات خصوصی تروریست ها ممکن است به طور قابل توجهی بر مزیت نخستین مدرک دولت تأثیر بگذارد که در ادبیات گسترده مورد مطالعه قرار نگرفته است. برای بررسی تأثیر نامتقارن در ویژگی های تروریستی بین دولت و تروریست ها بر تعادل در دفاع، ما مدل هایی را پیشنهاد می کنیم که در آن دولت بین افشای (بازی متوالی) و پنهان کاری (بازی همزمان) سیستم دفاع خود را انتخاب می کند. تجزیه و تحلیل ما نشان می دهد که مزیت اول حرکت دولت در یک بازی متوالی تنها زمانی قابل توجه است که هر دو دولت و تروریست ها ارزش گذاری نسبتا مشابهی از اهداف را دارند. در مقابل، ما جالب توجه می کنیم که دولت هنگامی که سطح دفاعی بین دولت و ارزیابی تروریست ها از اهداف بالا است، از مزایای نخستین برخوردار نیست. این به خاطر ثبات سیستم دفاع در زیر محرمانه است، به این معنی که همه اهداف باید در تعادل حفظ شوند بدون در نظر گرفتن اینکه ارزیابی تروریست ها از اهداف متفاوت با دولت است. ما دو پدیده را شناسایی می کنیم که به این نتیجه منجر می شود. اول، زمانی که تروریست ها ارزش گذاری قابل توجهی از اهداف را نسبت به اعتقاد دولت داشته اند، دولت می تواند بودجه خود را در یک بازی پی در پی با سرمایه گذاری بیش از حد بر اهداف با ارزش نجات دهد. دوم، زمانی که تروریست ها ارزش گذاری قابل توجهی پایین تر از اهداف دارند، دولت به دلیل عدم حمایت از اهداف کم ارزش، ممکن است صدمات زیادی را در یک بازی متوالی خراب کند. در نهایت، ما معتقدیم که این مقاله بینش جدیدی را برای مسائل مربوط به تخصیص منابع امنیت میهن ارائه می دهد.