Exploring temporal and functional synchronization in integrating models: A sensitivity analysis

هنگام ادغام مدل های ساخته شده به طور مستقل، می توانیم اجزایی را که فرآیندهای مشابه یا گروه های فرآیند را با استفاده از فرضیات و رسم بندی های مختلف توصیف می کنند، روبرو کنیم. زمان گام برداشتن در مدل های جزء می تواند بسته به نوع قطعنامه زمانی انتخاب شده بسیار متفاوت باشد. حتی اگر این مرحله در خارج از اجزای سازنده انجام شود (همانطور که توسط عمل خوب ساخت اجزای سازنده فرض می شود)، استفاده از هماهنگ سازی موقتی نامناسب می تواند هم افزایی بزرگی از زمان اجرا یا از دست دادن دقت مدل ایجاد کند. در حالیکه ممکن است نیاز به اجزای سازگاری ناهمگن باشد، پیدا کردن زمان مناسب برای برقراری ارتباط و تبادل اطلاعات، یک چالش است. ما این را با آزمایش دو مدل اجزای ساده متصل با استفاده از سرویس های وب نشان می دهیم تا کشف کنیم که چگونه زمان بندی مبادله داده های خروجی ورودی-خروجی بر عملکرد کلی مدل یکپارچه تاثیر می گذارد. ما همچنین در نظر گرفته ایم که چگونه بهتر اطلاعات را در اختیار مولفه هایی قرار دهیم که از یک فرمالیسم متفاوتی برای فرآیندهای مشابه استفاده می کنند. در حال حاضر توصیه های عمومی برای هماهنگ سازی جزء وجود ندارد، اما از جمله تجزیه و تحلیل حساسیت برای هماهنگ سازی زمانی و کارکردی باید به عنوان یک بخش ضروری از مدل سازی یکپارچه شود.