A probabilistic optimization model for allocating freeway sensors

این مقاله یک مدل موقعیت مکانی سنسور برای شناسایی یک پیکربندی سنسور ارائه می دهد که خطاهای نظارت بر عملکرد کل اتوبوس را به حداقل می رساند در حالی که با توجه به عواقب شکست های سنسور احتمالی. تا به امروز، مدل های موقعیت مکانی سنسور موجود برای نظارت بر آزادراه ذاتا فرض می کنند که هر دو سنسورهای مستقر شده هرگز شکست نخورده و یا پیامدهای شکست سنسور، چیزهای بی اهمیت است. با این حال، تاریخ نشان داده است که نه فرض واقعی است، که نشان می دهد نادیده گرفتن شکست در مدل های تخصیص حسگر در واقع ممکن است پیکربندی زیرمجموعه ای را در دنیای واقعی ایجاد کند. کار ما این معضل را با ایجاد یک مدل بهینه سازی احتمالاتی که موجب کاهش انتظارات خطا می شود، با بررسی تمامی سناریوهای شکست احتمالی، هر کدام با احتمال رخداد، روبرو می کند. برای اطمینان کامل بودن سناریو و منحصر به فرد، یک سناریو شکست سنسور با استفاده از یک رشته دودویی با 1 نشان دهنده سنسور عملیاتی در یک سایت داده شده و 0 برای نقص سنسور یا هیچ سنسور مستقر نشده است. هنگامی که در یک شبکه مطالعه مورد استفاده قرار گرفته است، نشان داده شده است که یک پیکربندی بهینه که در نظر گرفتن نقص حسگر به طور قابل توجهی متفاوت از پیکربندی بهینه است که نادیده گرفتن نقص حسگر است، نشان می دهد که شکست های سنسور عواقب غیر قابل اندازه گیری بر روی دقت نظارت بر عملکرد است.