The time slot allocation problem under uncertain capacity

این مقاله دو مدل برنامه ریزی تصادفی برای تخصیص اسلات های زمان بر روی یک شبکه از فرودگاه ارائه می دهد. مدل های پیشنهادی سه موضوع کلیدی را مطرح می کنند. اول، آنها یک ابزار بهینه سازی برای اختصاص اسلات زمان ارائه می دهند که چندین عامل عملیاتی و ترجیحات شرکت هواپیمایی را در نظر می گیرد؛ دوم، آنها روند را در یک شبکه از فرودگاه اجرا می کنند؛ و سوم آنها صریح شامل عدم اطمینان هستند. به طور کامل از دانش ما این اولین مدلهای تخصیص زمانبندی زمانی است که هر دو ماهیت تصادفی کاهش ظرفیت و ساختار شبکه مشکل را مورد توجه قرار دهد. از دیدگاه عملی، مدل های پیشنهادی، بینش های مهم را برای تخصیص اسلات های زمانی ارائه می دهند. به طور خاص، آنها اختلاف بین برنامه و تقاضای درخواست را، به عنوان مثال، تفاوت زمانی بین شکاف زمان اختصاص داده شده و درخواست های خطوط هوایی و تاخیر عملیاتی، برجسته می کنند. افزایش اختلافات برنامه / درخواست باعث کاهش تاخیر عملیاتی می شود. علاوه بر این، مدل ها به صورت محاسباتی قابل قبول هستند. مجموعه ای از نمونه های واقع بینانه آزمون که برنامه ریزی چهار روزه را در شبکه های مختلف فرودگاه اروپا در نظر می گیرند، در محدوده معقول حل شده است. در یکی از نمونه های آزمون ما، ما قادر به کاهش اختلاف برنامه / تقاضا و تاخیر عملیاتی تا 58٪ بودیم. این کار هماهنگ کننده های اسلات را با یک ابزار تصمیم گیری ارزشمند فراهم می کند و نشان می دهد که رویکرد پیشنهادی بسیار امیدوار کننده است و ممکن است به صرفه جویی های پولی مرتبط با خطوط هوایی و اپراتورهای هواپیما منجر شود.