Passenger use of and attitudes toward rear seat belts

اهداف: این مطالعه به دنبال شناسایی نگرش نسبت به استفاده از کمربند در صندلی عقب و به دست آوردن بینش در مورد تجارب مسافران عقب صندلی است. روش: یک نظرسنجی تلفنی انجام شده بین ماه های ژوئن و اوت 2016 مسافران بزرگسال را هدف قرار داده بود که اخیرا در عقب سوار شده بودند و هنگام انجام این کار همیشه کمربند ایمنی خود را پوشانده بودند. پاسخ دهندگان در مورد دلایل خود برای عدم خم شدن و شرایط احتمالی مورد سوءاستفاده قرار گرفتند که در طی سفرهای عقب به آنها احتمال بیشتری دارد. نتایج: از 1163 مسافر عقب مسافر اخیر، 72 درصد همیشه از کمربند ایمنی خود در عقب استفاده کرده اند. استفاده از کمربند تمام وقت در میان مسافرانی که عمدتا در عقب وسایل نقلیه اجاره ای در مقایسه با وسایل نقلیه شخصی مسافرت می کنند، پایین تر بود. شایع ترین توضیحی که برای خم شدن به سمت بالا وجود نداشت، این بود که صندلی عقب از جلو جلوتر است. چهار نفر از پنج نفر موافق بودند که به دلیل نوع سفر، دست و پنجه نرم نمی کنند؛ دو سوم آنها را فراموش کرده یا نیازی به دیدن ندارند و دو سوم با دلایل مربوط به طراحی، راحتی، و یا مسائل مربوط به قابلیت استفاده موافقت کرد. تقریبا 40 درصد موافقت کردند که گاهی اوقات در عقب دست نخورده نیستند زیرا قانون لازم نیست. نتیجه گیری: بسیاری از دلایل عدم استفاده از کمربند در عقب مشابه مواردی از قبیل فراموشی، ناراحتی یا ناراحتی است. یک تفاوت این است که بسیاری از مسافران عقب صندلی با استفاده از کمربند احساس نمی کنند زیرا صندلی عقب ایمن تر از جلو است. بیش از نیمی از کاربران نیمه وقت کمربند و مصرف کنندگان گزارش مداخلات مانند یادآوری کمربند عقب، قوانین استفاده از کمربند ایمنی قوی و کمربندهای راحت تر، احتمال بیشتری برای استفاده از کمربند ایمنی خود در صندلی عقب را ارائه می دهند. کاربرد عملی: در این مطالعه موانع استفاده از کمربند عقب نشان داده شده است که به نیاز به رویکرد چند گانه برای افزایش استفاده از کمربند اشاره دارد.