Optimal input design for autonomous aircraft

مدل های دقیق ریاضی خواص آیرودینامیکی در زمینه هوافضا نقش مهمی ایفا می کنند. در بعضی موارد، پارامترهای سیستم یک هواپیما را فقط می توان با استفاده از آزمون های پرواز تعیین کرد. برای دستیابی به داده های تجربی معنی دار، دینامیک هواپیما باید از طریق مانورهای مناسب تحریک شود. در این مقاله مانورهای بهینه برای یک هواپیما مستقل با حل یک مسئله طراحی آزمایشگاهی بهینه مدل مبتنی بر مدل زمانی که به منظور دستیابی محدودیت های ایمنی به دست می آید، به دست می آید. ورودی های بهینه شده با توجه به مانور های معمولی که به طور گسترده ای در زمینه هوافضا مورد استفاده قرار می گیرند و در آزمایش های واقعی آزمایش می شوند، مقایسه می شوند.