Allocation factors in Combined Heat and Power systems - Comparison of different methods in real applications

برنامه ریزی و عملیات واحدهای چند نسلی باید به طور صحیح مورد توجه قرار گیرد تا تضمین ارزیابی صحیح از عملکرد آنها با توجه به واحدهای تولید انرژی استاندارد باشد. شاخص های عملکرد برای مقایسه واحدهای تبدیل انرژی تعریف شده اند و در حضور خروجی های متعدد یک روش تخصیص الزامی است. در حال حاضر هیچ روش مناسبی برای اختصاص منابع ورودی و تاثیرات در سیستم های همگن و چند نسلی وجود ندارد، چرا که تعدادی از جنبه هایی که درگیر آن هستند، منجر به رویکردهای متفاوت می شوند. هر روش مزایای خاصی را در ارتباط با هدف مشخص می کند که در آن تعریف شده است، اما باید توجه کرد که در کل محدوده مرزی که می تواند بر نتایج تاثیر بگذارد، پرداخت شود. در این مقاله، روشهای جاری برای محاسبه فاکتورهای تخصیص در نیروگاههای حرارتی و برقی مشترک، به منظور نشان دادن نقاط قوت و محدودیت هر رویکرد ارزیابی شده است. این روش ها در مورد مطالعات متعدد مورد استفاده قرار می گیرند، با توجه به داده های عملیاتی از گیاهان طبیعی موجود در اندازه های مختلف، تکنولوژی و بهره وری تبدیل. استفاده از داده های واقعی اجازه می دهد تا شرایط واقعی را در نظر بگیریم که در آن انتخاب روش می تواند به نشانه های مختلف منجر شود. نتایج نشان می دهد که متغیرهای قابل توجهی از عوامل تخصیص، رانندگان اصلی انتخاب روش خود، تکنولوژی تبدیل و مقادیر کارایی مرجع است که برای تولید جداگانه از گرما و قدرت تنظیم شده است. بحث در مورد اهمیت تعیین روش های مناسب و پارامترهای مرجع، با توجه ویژه به برنامه های کاربردی که فاکتور های تخصیص باید محاسبه شود و اثرات بالقوه بر سیاست ها و مقررات انرژی، ارائه شود، ارائه می شود.