Effect of transverse strains and angular distortions on the nanoscale elastic behavior of platelet nanocomposites

برای به درستی پیش بینی رفتار رفتار کششی ماکروسکال از ساختارهای ماکرو مقیاس نانو کامپوزیت، یک مدل نانومقیاس دقیق باید برای همگن شدن بعدی استفاده شود. در این کار، ما نشان می دهیم که دقت مدل نانومواد به شدت بستگی به درک سوژه های عرضی و تحریف های زاویه ای است که اغلب در نظر گرفته نمی شوند، اما تأثیر قابل توجهی بر مکانیزم های یکپارچه در رابط ماتریس نانوفیلر دارند. ما از یک مدل انسانی نانومقیاس استفاده می کنیم که به صورت کیفی و کمی سنجی اثر اعوجاج برشی برشی و زاویه ای را بر مکانیزم انتقال استرس بین فضایی تحلیل می کند. در حالی که اثر کرنش عرضی کمتر قابل توجه است، نتایج نشان می دهد که اعوجاج زاویه ای به طور چشمگیری بر الگوی آسیب بین فضایی تاثیر می گذارد. به نظر می رسد توزیع تنش برشی بین فضایی را به یکی از انتهای رابط تغییر می دهد که در نتیجه نیز توزیع تنش طولی و میانگین آن را تغییر می دهد و موجب کاهش سختی نانوکامپوزیت می شود. اثر آن باید در نظر گرفته شود، به عنوان مثال، ناپیوستگی نانوفیلر و کنسانتره تنش وجود دارد. ما همچنین نقشه های طراحی شده نشان دهنده ایجاد خسارت برای حالت های مختلف دو بعدی دو جداره در نانوکامپوزیت های گرافن-اپوکسی ارائه می دهیم، به طوری که برای مشخصه های نانو کامپوزیت می توان حدسۀ حالت کشش را تعمیم داد. کاهش قابل توجهی در سویه های مجاز دیده می شود.