Core-skin interfacial toughness of stitched sandwich structure

در این مقاله، بهبود چقرمگی بین فازی ساندویچ کامپوزیتی با فرآیند دوختی مورد بررسی قرار گرفته است. آزمایشهای پرتو دو تسمه ای برای اندازه گیری تأثیر حضور تقویت شده از طریق ضخامت بر روی چقرمگی دیافراگم پوستی انجام می شود. روش انطباق برای تعیین میزان انتشار انرژی استفاده می شود، اما با یک فرمول خاص که در آن یک جسم نمایشی به جای قدرت کلاسیک قدرت ترجیح داده می شود. مکانیسم شکست برای جذب انرژی مشاهده می شود و ترک آزمایشی از طریق بخیه ها توضیح تکامل خاصی از منحنی بارگیری را می دهد. یک رویکرد تحلیلی برای پیش بینی رفتار کلی رابط نیز پیشنهاد شده است. تئوری کلاسیک انتشار تکه ای به منظور بررسی عدم تقارن تست به عنوان ترک خوردگی در وسط نمونه تطبیق می شود و در نظر گرفتن دستگاه صفحه اضافی تقویت پوست شکننده ساندویچ سازگار است. نتیجه مدل رضایتبخش است برای ساختار نامحدود و محدوده سرعت انتشار قابل توجهی که پیش بینی شده است مطابق با نتیجه آزمایش است. با توجه به ساندویچ دوخته شده، محدودیت مدل به دلیل تئوری است که تقویت عرضی را در نظر نگرفته است.