Understanding Water Systems Resilience Problems in Tanzania

بزرگترین ویرانی جهان در حال حاضر به علت بلایای طبیعی است؛ پیامدهای آن از مرگ و آسیب های فیزیکی زیرساخت ها تا زیان های زیست محیطی، زیست محیطی و اقتصادی محدوده است. سیستم های آب، زیرساخت های حیاتی هستند و به طور مرتب تأثیرات بلایا را تحت تأثیر قرار می دهند. در تانزانیا این رویدادها نقش مهمی در شکستهای زیربنایی ایفا می کنند؛ این کشور 266 فاجعه مختلف را تجربه کرده که 13888 مورد مرگ، 57،556 مصدوم و خسارت به ارزش 465.79 میلیون دلار برای دوره 1900 تا 2016 را تجربه کرده است. سیستم های آب، به ویژه، در معرض بلایای طبیعی قرار دارند، مقاومت آن ها آزمایش شده و واکنش های مختلف نشان داده است. از نگرانی، قسمت های النینیو در سالهای 1992-1993 و 1997-1998 است که تاثیرات قابل توجهی در سراسر کشور در ارتباط با زیان های اقتصادی، خاموش شدن برق و جیره بندی، بیماری های مرتبط با آب، تخریب زیرساخت ها و دیگران داشته است. به همین ترتیب، مطالعات مختلف مسائل مربوط به آب را مورد بررسی قرار داده اند، اما در مورد مقاومت آنها در برابر بلایا کم است. این مقاله با استفاده از ادبیات برای بررسی مشکلات و اقدامات بهبود سیستم انعطاف پذیری آب در مقیاس جهانی و مورد تانزانیا. یافته های این پژوهش نشان می دهد که زیرساخت های پیری، وابستگی به سیستم، سرمایه گذاری نامتعادل، مشارکت محدود جامعه، رشد جمعیت سریع و شهرنشینی، تغییرات منظم وزارت آب و دیگران بر قابلیت انعطاف پذیری سیستم های آب تاثیر می گذارد. از سوی دیگر، تسریع جایگزینی دارایی ها، آمادگی، نصب منبع تغذیه جایگزین، مشارکت جامعه، سیاست گذاری و اجرای برنامه ها، و سرمایه گذاری متوازن و دیگران، قابلیت انعطاف آنها را بهبود می بخشد. با این حال، مطالعات بیشتری برای اندازه گیری انعطاف پذیری در همه ابعاد سیستماتیک لازم است.