Cluster-based upper body marker models for three-dimensional kinematic analysis: Comparison with an anatomical model and reliability analysis

اندازه گیری کینماتیک مفصلی زاویه ای بدن فوقانی یک روش مفید برای ارزیابی عملکرد اندام فوقانی است. زوایای مشترک معمولا از طریق ضبط حرکت، نشانگرهای ردیابی روی نشانه های تشریحی قرار می گیرند. این روش با محدودیت هایی همچون بار اداری، مصنوعات بافت نرم و متغیر داخلی و بین تستر همراه است. یک روش جایگزین شامل ردیابی خوشه های مارکر سفت و سخت در قسمت های بدن است که در مقایسه با نشانه های تشریحی یا زوایای شناخته شده کالیبره شده است. با این وجود دقت و قابلیت اطمینان استفاده از این روش خوشه ای در بدن فوق العاده به طور جامع مورد بررسی قرار نگرفته است. هدف ما مقایسه سه مدل مختلف خوشه بالایی با یک مدل تشریحی با توجه به زوایای مشترک و قابلیت اطمینان بود. شرکت کنندگان غیر فعال غیرفعال دو وظیفه فوق العاده عملکردی استاندارد را با استفاده از نشانگرهای تشریحی و خوشه ای به طور همزمان اعمال کردند. منحنی های زاویه مشترک حاصل از خوشه های مارکر با سه روش مختلف کالیبراسیون با آناتومی مدل مقایسه شد و قابلیت اطمینان بین جلسه برای تمام مدل ها مورد ارزیابی قرار گرفت. مدل های خوشه ای، منحنی های زاویه مشترک ایجاد شد که با مدل های آناتومیک قابل مقایسه بود و بسیار همبسته بود، اما تفاوت های قابل توجه و تفاوت های حساسیتی را برای برخی از درجه آزادی نشان داد. قابلیت اطمینان بین ایستگاه بین تمام مدل ها قابل مقایسه است و برای اکثر آزادی ها مناسب است. به طور کلی، مدل های خوشه ای زاویه های قابل اعتماد مکانی را تولید می کنند که با استفاده از خروجی های آناتومیک نمی توان به طور معکوس برای محاسبه معیارهای سینماتیک استفاده کرد. مدل های خوشه ای به نظر می رسد که جایگزین کافی و احتمالا مطلوب برای مدل های تشریحی است که هدف آن ارزیابی روند تغییر رفتار است.