Bilateral bargaining of heterogeneous groups-How significant are patient partners?

اگر چه بسیاری از موقعیت های چانه زنی واقعی شامل بیش از یک نفر در هر طرف میز مذاکره است، بسیاری از تحقیقات نظری و تجربی متمرکز بر دو بازیکن واحد است. ما یک برنامه ساده را بررسی می کنیم: چانه زنی دو جانبه از چهار نفر (دو گروه دو نفره) با صبر متفاوت. ممکن است فکر کنید که نتیجه فقط باید به بیماران عضو هر گروه بستگی داشته باشد. اعضای بی پرده به هیچ وجه موافق نیستند و از این رو بی اهمیت هستند. با این حال، ما متوجه می شویم که بازیکن کمتر بیمار تا حدودی بر نتیجه تاثیر می گذارد. به عنوان یک توضیح، اگر یک گروه به طور واضح نامتقارن باشد، پیشنهاد می کنیم که کاهش عدم اطمینان در مورد رفتار پاسخ گیرنده را کاهش دهد.