On the role of non-equilibrium focal points as coordination devices

با توجه به یک بازی هماهنگ خالص با تعداد زیادی از تعادل معادل، استدلال می کنیم که نقطه کانونی است که خود تعادل نها نیست و پارتو با تمام تعادل نجات تحت سلطه است، ممکن است هماهنگی قابل ملاحظه ای را افزایش دهد. علاوه بر جذب انتخاب بازیکنان به خود، چنین نقطه مرکزی غیر تعادل ممکن است به عنوان یک دستگاه انتخاب تعادل عمل کند که بازیکنان برای هماهنگی در یک زیر مجموعه کوچک از تعادل نجات عمل می کنند. ما حمایت تجربی از این دو نقش نقاط کانونی غیر تعادل را به عنوان ابزارهای هماهنگی ارائه می کنیم و پیشنهادات تئوری برای این موضوع پیشنهاد می کنیم.