Endogenous coordination and discoordination games: Multiculturalism and assimilation

ما استدلال می کنیم که بسیاری از تعاملات استراتژیک، به جای عوامل اعمال شده، انتخاب می شوند. اندوژنیت بازی ضمنی به طور قابل ملاحظهای ساختار انگیزه ای را که توسط عوامل ایجاد می شود، تغییر می دهد. اگر نمایندگان می توانند از بازی کردن بازی را رد کنند و به دنبال شریک دیگری باشند، پس از آن علاقه خود را به نوعی از بازیکنانی که با یک شریک با کیفیت بالا موافقند بازی خواهند کرد. به صورت رسمی، ما بازی هایی را که به صورت درونی هستند، در نظر می گیریم به این ترتیب که بازیکنان برای اولین بار انتخاب یک مجموعه خاص از استراتژی ها را برای بازی با شرکای آینده می کنند و سپس یک فرایند تطبیق برای پیدا کردن یک شریک مناسب وارد کنید. ما متوجه می شویم که در بازی های هماهنگی، تنها تعادل ها شامل تمام عوامل مؤثر استراتژی مشابه یکسان است و این بازی را با اولین همکاری که آنها ملاقات می کنند، می کند. با اعمال این به فرهنگ و زبان، نتایج ما حاکی از آن است که اگر از طریق تعامل با عامل های مشابه از مزایای آن بهره مند شوند، تعصب قوی در جهت جذب و ظهور یک فرهنگ واحد وجود دارد (به این معنی که همه عوامل از ساختار بازی درونی برای یادگیری یا اتخاذ استفاده می کنند فقط یک فرهنگ مشترک یا زبان مشترک). با این وجود، این نتیجه می تواند با عوامل مانند میراث فرهنگی، وابستگی های فرهنگی، سیاست های دولت و سیاست های دولتی لغو شود. در نهایت، ما نشان می دهیم که اگر عوامل از تعامل با عامل های متمایز از خود بهره مند شوند (ما این را به نام "بازی گزاف گویی" می نامیم)، فرهنگ های متفاوتی هم وجود نخواهند داشت، بلکه لزوما باید یک طبقه از یک سازنده بازار فرهنگی ایجاد شود ؟؟؟ که متخصص در برهم زدن تقسیم فرهنگی هستند.