Exploring the alcohol-behaviour link: Myopic self-enhancement in the absence of alcohol consumption as a function of past alcohol use

دو پروسه حسابداری از فرضیه الحاقی رفتار الکل، که تفاوت در الگوهای نوشیدن، اثرات مواجهه با نشانه های مربوط به الکل بر رفتار، مانند زمانیکه یک دارونما اداره می شود، کاهش می یابد. ما این فرضیه را با تطبیق پارادایم مورد استفاده در تحقیقات التهابی الکل برای بررسی اثرات القاء الکل مرتبط با رفتار خودمحور در میان نوشیدنی های اجتماعی آزمایش می کنیم. از شرکت کنندگان خواسته شد تا قبل از اینکه در معرض ابتلا به الکل و / یا انگیزه های انگیزشی قرار گیرند، در کار خود ارزیابی کامپیوتری شرکت کنند. پس از آن یک خطای کامپیوتری صحنه ای رخ داد و پس از آن از شرکت کنندگان خواسته شد دوباره رتبه بندی خود را انجام دهند - این روش برای بررسی فوری تاثیر الکل و اولویت های انگیزشی در افزایش خود، مجاز است. همانطور که پیش بینی شده توسط نظریه نزدیک بینی، اثر کلی پرایمر با نشانه های مربوط به الکل، بدون توجه به دستکاری درگیری واکنش نشان داد. با این حال، نوع نوشیدنی این اثر را تعدیل کرد، به طوری که مصرف کنندگان سنگین تر خود را پس از قرار گرفتن در معرض نشانه های مرتبط با الکل افزایش دادند، اما تنها در شرایط مناقشه بالقوه. این نشان می دهد که اثربخشی پلاسبو می تواند به وسیله تفاوت های فردی در واکنش به محرک های الکل مرتبط باشد و بررسی های دوگانه ای از اثرات الکل بر رفتار بهتر این تغییرات را نسبت به نظریه بینایی الکل نشان می دهد.