Stimulating parents' self-efficacy beliefs or verbal responsiveness: Which is the best way to decrease children's externalizing behaviors?

این پژوهش با هدف تعیین دو نوع متغیر فرزندپروری، باورهای خودکارآمدی و واکنش کلامی، کاهش قابل توجهی در رفتارهای بیرونی کننده کودکان پیش دبستانی - به ویژه فعالیت های حرکتی، عدم تطابق، تحرک پذیری، پرخاشگری و عدم توجه - به وجود می آورد. برای رسیدن به این هدف، دو آزمایش میکرو مورد استفاده قرار گرفت. 45 والد شرکت کننده بهصورت تصادفی به یک لیست انتظار 8 هفته ای منتقل شدند و سپس یک دوره مداخله 8 هفته ای با تمرکز بر تحرک خودآمدی و یا یک دوره مداخله 8 هفته ای که با تمرکز بر تحریک واژگان کلامی بود. از این نتیجه می توان نتیجه گرفت که این دو اقدام در کاهش رفتارهای تهاجمی و عدم رعایت موثر بوده است. با این حال، بهبود اعتقادات خود کارآیی بر رفتار خارجی گرایانه کودکان در طیف اندکی بزرگتر نسبت به افزایش واکنش کلامی تأثیر می گذارد، زیرا این امر در کاهش میزان تحریک پذیری موثر است. هیچکدام از دو دستکاری باعث کاهش مشکلات توجه یا فعالیت حرکتی نشدند. نتایج به دست آمده برای تحقیقات و مفاهیم بالینی آنها مورد بحث قرار گرفته است.