Bridging the gap: Lessons we have learnt from the merging of psychology and psychiatry for the optimisation of treatments for emotional disorders

در سال های اخیر فاصله بین تحقیق و عمل روان شناختی و روان شناختی کاهش یافته است. به نوبه خود، توجه بیشتری به نحوه تعاملات روانشناختی و دارویی انجام شده است. متأسفانه اکثر تحقیقات اثرات جانبی آنکسیولیتیکها و داروهای ضد افسردگی را در مواجهه با درمان های روانشناختی نشان داده اند و در بسیاری از موارد درمان های دارویی موجب کاهش اثربخشی درمان های روانی می شود. با این حال، به عنوان روانشناسی و روانپزشکی با هم نزدیک شده اند، تحقیقات شروع به تحقیق در مورد مکانیزم های عصبی و مولکولی تحت درمان های روانی. چنین تحقیقاتی از مدل های دفاعی درمانهای روانشناختی مانند ترس انقراض، در هر دو جوندگان و انسان استفاده می کند تا تغییرات متعدد عصبی و مولکولی را که ممکن است مسئول تغییرات شناختی و رفتاری درازمدت است که درمان های روانشناختی آن را ایجاد می کند، مورد استفاده قرار دهد. در حال حاضر محققان تلاش می کنند تا عوامل دارویی را شناسایی کنند که به طور مستقیم این تغییرات عصبی / مولکولی را تقویت می کنند و ممکن است به درمان های روان شناختی موثر تر از آنکسیولیتیک های سنتی و داروهای ضد افسردگی کمک کند. در این بررسی ما تحقیقاتی را انجام می دهیم که به موج جدیدی از تفکر در مورد ترکیبات روانشناختی / دارویی پرداخته است. ما همچنین استدلال می کنیم که تأکید بیشتر بر شناسایی عوامل تنوع فردی که پیش بینی تاثیر داروهای دارویی را در تسهیل ترجمه این تحقیق پیش از موعد در عمل بالینی مهم است، می باشد.