Listening to the voice of children with developmental speech and language disorders using narrative inquiry: Methodological considerations

خط مشی و ریاضیات نظری برای گوش دادن به طور مستقیم به دیدگاه های کودکان وجود دارد. این دیدگاه ها می توانند بینش های تجربی کودکان از زندگی روزمره خود و شیوه هایی را که هویت چندگانه آنها را ایجاد می کنند، ارائه دهد. روش کیفی یک پارادایم تحقیق مفید در زمینه بررسی تجربیات کودکان است. با این حال، گوش دادن به دیدگاه کودکان با اختلالات گفتاری و زبان، یک زمینه نسبتا جدید تحقیق است. بنابراین، مهم است که محققان تجربیات خود را در مورد استفاده از روش ها به اشتراک بگذارند و در مورد نقاط قوت و محدودیت های این روش ها تجدید نظر کنند. نویسندگان مطالعات روایت را با کودکان با اختلالات گفتاری و زبان مورد استفاده قرار داده اند تا شیوه هایی را که این کودکان از تجربیات خود و هویت آنها ساخته اند، کشف کنند. در این مقاله، نویسندگان در مورد ملاحظات روش شناختی در هنگام استفاده از پرسوجوی روایت با کودکان با اختلالات گفتاری و زبان، تجسم می کنند. آنها به طور انتقادی سه ملاحظۀ روش شناسی را مورد بحث قرار می دهند: تحقیق روایت به عنوان انتخاب روش شناختی، روش های تولید داده ها، محدودیت ها و سختی ها.