How are overlapping time intervals perceived? Evidence for a weighted sum of segments model

این مطالعه به بررسی نحوه برخورد دو فرد با فواصل همپوشانی پرداخت. مدلهای زمانبندی که در ادبیات پیشنهادی ارائه شده است، اثرات متفاوتی از میزان همپوشانی در هر برآورد را پیش بینی می کنند و یافته های تجربی با این پیش بینی ها مقایسه شده است. دو آزمایش غیرمعمول (که در آن هر فاصله زمانی بهنگام یک محرک بصری بود) و یک آزمایش دوبعدی (که در آن یک فاصله زمانی به موقع شنوایی و دیگری بصری) انجام شد. برآورد اولین فاصله یا بدون تأثیر یا کاهش یافت، و برآورد فاصله دوم، به طور فزاینده ای به طور فزاینده ای افزایش می یابد. تنها مدل در ادبیات که می تواند برای چنین الگوهایی نتیجه گیرنده باشد، یک ساختار تک باتری با یک ضربان ساز مجزا با وزن اضافی اضافی است (نگاه کنید به مجموع وزن بندی مدل های بخش). به این ترتیب، شرکت کنندگان به نظر می رسد دو فواصل همپوشانی را به سه بخش بدون هم پوشانی و همپوشانی تقسیم می کنند، زمانی که این بخش ها به طور جداگانه، و سپس آنها را برای برآورد هر فاصله بسازید. مهمتر از همه، وزن وزنی که تعیین شده توسط زمان که از پایان این بخش گذشت، نیز برای هر بخش در روند جمع شدن اعمال می شود. علاوه بر این، در آزمایش دوطرفه، نظم که محرک های حالت های مختلف ارائه شده، تأثیری بر نحوه زمانبندی آنها داشتند، نتیجه گیری که هیچ کدام از مدل های کنونی نمی تواند توضیح دهد. این نشان می دهد که یک مدل جامع از زمانبندی فاصله باید نه تنها از لحاظ فواصل زمانی که باید انجام شود، بلکه همچنین باید نظم را در نظر بگیرد که شرایط مختلف باید به موقع باشد.